Wiadomości

Chrystus zmartwychwstał !

Andrzej Marek

Zmartwychwstanie Ewangelista Jan w rozdziale 20 i 21 opisuje Zmartwychwstałego, który ukazuje się swoim uczniom. Tak jak u synoptyków, pierwszą, który ujrzy Pana będzie Maria Magdalena. Jako pierwsza wyrusza do grobu i nie chce od niego odejść, nawet wówczas, kiedy Piotr i Jan wracają już do siebie. Następnie Jezus ukazuje się jedenastu zamkniętym w Wieczerniku z obawy przed Żydami i obdarza ich swoim Duchem. Przy tej okazji tylko Jan opisuje spotkanie Zmartwychwstałego z niewiernym Tomaszem. Wreszcie ostatnim akordem spotkań ze Zmartwychwstałym jest rozdział 21, gdzie Jezus nad Jeziorem Genezaret spotyka Piotra, Natanaela oraz synów Zebedeusza wraz z innymi uczniami. Zmartwychwstały Jezus zbiera ponownie swoich uczniów tam, gdzie ich powołał –  w Galilei. Tylko Jan opisuje terapię, jaką po zdradzie przechodzi Piotr, który po trzykrotnym zaparciu się Mistrza trzykrotnie wyznaje mu swoją miłość i zostaje utwierdzony w misji prowadzenia innych.

  • 1/8 „Zmartwychwstanie”, Giotto, 1304, Fresk w Kaplicy Scrovegnich w Padwie
  • 2/8 „Zmartwychwstanie”, Albrecht Altdorfer, Klasztor Augustianów, Linz, Austria
  • 3/8 „Zmartwychwstanie”, Andrea Mantegna, 1457-1460, Fragment ołtarza w Bazylice San Zeno w Weronie
  • 4/8 „Zmartwychwstanie”, Rembrandt, 1639
  • 5/8 Mały ołtarz podróżny, w centralnej części Zmartwychwstanie Chrystusa, po lewej św. Barbara, po prawej św. Katarzyna, Lucas Cranach Mlodszy
  • 6/8 „Zmartwychwstanie”, Piero della Francesca, fresk 1460, Pinacoteca, Sansepolcro, Włochy
  • 7/8 „Zmartwychwstanie Chrystusa”, Rafael Santi, 1499 – 1502, Muzeum w Sao Paulo
  • 8/8 „Zmartwychwstanie”, Mikhail Vrubel, 1887, akwarela na papierze

O Ewangelii w kilku odsłonach

Ewangelia odczytywana w Niedzielę Zmartwychwstania opowiada o biegu do grobu. Można go zawrzeć w kilku scenach:
Scena I

Maria Magdalena wychodzi skoro świt do grobu. Panuje ciemność symbolizująca niewiarę i rozpacz, w której pogrążeni są uczniowie po śmierci Pana. Nie jest łatwo wyruszyć w drogę wówczas, kiedy świat tonie jeszcze w mroku. Tym trudniej kiedy mrok zapada w sercu, kiedy znika Osoba, która była sensem świata. Przewodnikiem w wędrówce może być wówczas tylko serce; kochające i tęskniące, które nigdy nie przestaje szukać swojej Miłości. Maria wyrusza w drogę prowadzona miłością. W tej drodze Marię widzi odsunięty kamień. Nic nie rozumie (J 20,1).
Scena II

Dlaczego Maria nic nie zrozumiała z “mowy” grobu? Ponieważ pobiegła tam sama. Maria biegnie, przybywa do Szymona Piotra i do ucznia, którego Jezus miłował. Donosi: „Zabrano Pana i nie wiemy, gdzie go położono” (J 20,2). To dramatyczne wyznanie podkreślające zagubienie uczniów Jezusa wobec tajemnicy zmartwychwstania. Nikt się jej nie spodziewał.
Scena III

Akcja nabiera tempa. Są tu obecni tylko uczniowie. Biegną razem. Drugi uczeń wyprzedza Piotra, przybywa pierwszy. Schyliwszy się widzi złożone płótna, lecz nie wchodzi do grobu (J 20,3-5). Dlaczego Piotr trzyma się z tyłu? On nie zna drogi do grobu, zdradził Jezusa, nie był z Nim pod krzyżem. Być może spowalnia go jego serce i wyrzuty sumienia. Jan ma tę przewagę, że zna tę drogę. Przeszedł ją w najczarniejszym dniu swego życia, kiedy, stojąc do końca pod krzyżem, towarzyszył także ludziom niosącym ciało Jezusa. Piotr nadrabia tę nieobecność, podążając za Janem, ucząc się od niego drogi.
Scena IV

Przybywa Piotr i wchodzi. Widzi płótna i chustę, która spoczywała na twarzy Jezusa, złożoną osobno w innym miejscu. Uwaga ewangelisty wyraźnie zatrzymuje się na wnętrzu grobu. Akcja opowiadania wyhamowuje (J 20,6-7).

 

Scena V

Pociągnięty przykładem Piotra wchodzi także drugi uczeń. Ujrzał i uwierzył. Tempo akcji spada do zera, koncentrując się na wierze i na świadectwie Pism (J 20,8-9).

 

Co stało się w tej krótkiej chwili, w której zrozumieli nagle, o czym mówi pusty grób? Czy leżące płótna były wystarczającym znakiem, aby uwierzyć w zmartwychwstanie? Dlaczego Jan poświęca im tyle uwagi?

Znaczenie symboli

Jan nie sili się w tym momencie na dostarczanie logicznych dowodów. Ostatecznie pusty grób i mało znaczące płótna tylko powiększają niepewność i mnożą znaki zapytania. W opisie Jana są one symbolem tego, co dokonuje się w grobie Jezusa. Płótno okrywające ciało Pana oznacza uczniów, to które spowijało Jego głowę to Piotr. Wszyscy oni, przytłoczeni śmiercią Jezusa, zostają przywróceni do życia, „poskładani” niczym grobowe płótna ręką Pana. Kluczowe dla wiary uczniów okazało się „świadectwo Pisma”. W grobie Jezusa, który symbolizuje misterium Jego śmierci i zmartwychwstania Pisma zaczynają do nich mówić, budząc ich wiarę. Uczniowie zatem powrócili znowu do siebie. Powrócili do bycia sobą, do swego najprawdziwszego „ja”.

Trendy